De laatste tijd kom ik Richard Tol wat minder vaak tegen op blogs. Academisch gezien gaat het des te beter met hem want onlangs werd hij uitgeroepen tot meest geciteerde econoom van Nederland. Dat was de aanleiding voor het FD om hem te interviewen. Hij neemt zoals gewoonlijk geen blad voor de mond:
Tol heeft in de jaren dat hij in het IPCC-circuit meedraait zicht gekregen op het functioneren van de organisatie. Zijn kritiek op het VN-klimaatpanel is niet mals. Zo schreef hij de Tweede Kamer onder meer dat het IPCC steeds meer een politiek instituut is geworden. Hij hekelt nominatie en selectie van IPCC-auteurs: volgens hem op politieke kleur in plaats van op wetenschappelijke kwaliteit. Tol is ervan overtuigd dat dat de reden is dat hij in 2003 niet werd geselecteerd. Hij werkte als hoogleraar in Hamburg. ‘Alleen mensen die dicht op de (regeringspartij, red.) Grünen zaten, kwamen erin.’
Tol is geen broeikasscepticus maar wel kritisch over het Europese klimaatbeleid:
De econoom is wars van wat hij klimaathysterie noemt maar een ontkenner van het broeikaseffect is hij zeker niet. ‘Een van mijn eerste papers toont aan dat er een relatie is tussen CO2 en de gemeten temperatuur. Sinds het begin van mijn carrière heb ik altijd met onderzoek kunnen aantonen dat er een economische rechtvaardiging is voor broeikasbeleid.’
Wel is hij kritisch over het klimaatbeleid van de EU: onnodig duur en ineffectief in zijn ogen. Zo acht Tol het haast onmogelijk en zeker onnodig duur om de uitstoot van broeikasgassen voor 2020 met 20% te verminderen ten opzichte van 1990. ‘Er is geen reden om aan te nemen dat het broeikaseffect een grote ramp is. Wél dat het een probleem is, waar over honderd jaar een oplossing voor moet worden gevonden.’
Daarna zegt hij:
Niet het emissieniveau in de EU in 2020 is nu van belang, maar het creëren van een raamwerk dat vertrouwen schept in het klimaatbeleid op de langere termijn, stelt Tol. Het streven naar consensus over opwarming van de aarde werkt volgens hem averechts: ‘Het IPCC moet gewoon zeggen: “Dit is de stand van de wetenschap. Dit weten we wel en dit weten we niet”.’
Raamwerk
Aangezien het stuk verder niet uitlegt wat voor raamwerk Tol voor ogen heeft vroeg ik hem dat vandaag per e-mail. Zijn antwoord:
Het klimaatprobleem zal worden opgelost door investeerders en uitvinders. Die denken op een tijdschaal van decennia. Het gaat erom of zij geloven dat er een serieus klimaatbeleid zal zijn in de periode 2030-2050, want dan verdienen zij hun investering terug. Als je onrealistische dingen belooft voor 2020, of met de data knoeit in 2010, dan verliezen mensen het vertrouwen in het klimaatbeleid.
De doelstelling voor 2020 moet daarom vooral geloofwaardig zijn. Een ideaal klimaatbeleid begint met een lage prijs van koolstof en laat die prijs langzaam maar gestaag en voorspelbaar oplopen. Een koolstofbelasting is geloofwaardiger dan verhandelbare emissierechten, maar als de EU vasthoudt aan de ETS dan is hervorming hard nodig.
R&D subsidies werken voor fundamenteel onderzoek. Om het klimaatbeleid op te lossen hebben we toegepast onderzoek nodig, en de overheid is daar niet goed in. Hartwell (en Lomborg) zitten er wat dat betreft helemaal naast. Een koolstofprijs schept voldoende prikkels voor het bedrijfsleven om te investeren in R&D.
In de Hartwell-paper pleitte een groep academici vorig jaar expliciet voor een koolstofbelasting. Het opgehaalde geld zou door overheden gestoken moeten worden in energie R&D. Pielke jr, een van de Hartwell-auteurs, bracht hetzelfde punt naar voren in zijn boek The Climate Fix. En ook Lomborg zit in Cool It! op dit spoor. Tol deelt de mening dat een een geleidelijk oplopende koolstofbelasting de voorkeur geniet boven bijvoorbeeld de door de EU ingevoerde emissiehandel, maar vindt dus dat niet de overheid maar het bedrijfsleven de R&D handschoen moeten oppakken.
Merk op dat de ESB rangorde op publicaties is. De citatie-rangorde verschijnt in de zomer. Hartwell staat een koolstofbelasting voor, net als ik, maar ik zou het geld gebruiken om de loonbelasting en de staatsschuld te verlagen (althans in Europa). Het oormerken van belasting voor specifieke doeleinden (zoals R&D) is ongewenst. De overheidsfinancien werken het minst verstorend als de belastingen daar worden geheven waar het het minste kwaad kan en de uitgaven gaan naar de meest wenselijke projecten. Als je een bepaalde belasting aan een bepaalde uitgave koppelt breek je die principes. In het Hartwell voorstel is of de koolstofbelasting… Lees verder »
Wauw. Wat een verfrissend inzicht! Ik deel je mening mbt werking CO2 niet maar ik denk dat je economische analyse klopt. Een vraag blijft gewoon staan: hoe verdisconteer jij in je analyse de kans dat meer CO2 al dan niet gepaard met een kleine opwarming alleen positieve bijwerkingen zal hebben (warmer is beter, minder uitdroging planten, meer landbouwopbrengst, meer biodiversiteit). Als dat een scenario is dan kan een koolstofbelasting niet de oplossing zijn. Nu strijdt Prinses Irene tegen Shell omdat die gaan boren in Zuid-Afrika waardoor drinkwaterputten leeg zouden kunnen raken. Ik denk dat als je veel gas of olie… Lees verder »
De manmade co2 uitstoot bedraagt 2% van de totale co2 uitstoot. Van deze 2% komt 90% voor rekening van de industrie, 6% voor rekening van verkeer & vervoer en 4% voor rekening van de woon/leefomgeving. Het lijkt me niet meer dan redelijk dat dus de industrie gaat betalen. Maar door de overheid wordt de industrie juist ontzien, en de grootste ondernemingen betalen letterlijk het minst. Of je zo’n belasting ook een koolstofbelasting moet noemen is de vraag en het stuurt erop aan dat koolstof iets slechts is. Dat is opmerkelijk in een op koolstof gebaseerde wereld… Wat betreft de R&D… Lees verder »
Hajo, grappig dat jij je ook afvraagt of de effecten van CO2 niet positief kunnen uitpakken tot bv 2100. Ik vroeg datzelfde per e-mail gisteren: Vroeg me trouwens nog af, stel dat climate sensitivity slechts 1 of 1,5 graad bedraagt, wat betekent dat voor klimaatschade? Heb jij zoiets wel eens doorgerekend met economische modellen? Is het niet goed mogelijk dat de positieve effecten van CO2 (plantenvoedsel) en milde opwarming (hogere landbouwopbrengsten) tot 2100 groter zijn dan de negatieve effecten? Zou een heel interessante studie kunnen zijn… Waarop Tol antwoordde: hebben we wel een keer gedaan, en je intuitie is juist… Lees verder »
@Brioul: Ik voorspel dat binnen nu en 6 maanden er “revolutionaire” energieoplossingen wereldkundig worden gemaakt die het hele fossiele traject op korte termijn overbodig maken.
MC: wat weet jij dat wij niet weten :)
Marcel, misschien die twee Italianen die een soort van “nickel-hydrogen” fusie proces hebben ontdekt. Een 1 MW proefcentrale is in de maak. google “italian fusion energy”
@Brioul
Dat verhaal eerst maar eens zien, dan geloven. Het is niet de eerste keer dat er boude beweringen gedaan worden.
Daarentegen lijkt China heel serieus te gaan werken aan een Thorium-reactor. Een bewezen concept & technologie – al in de jaren ’60 hebben testcentrales succesvol gedraaid in de VS, en met veel minder afvalproblemen dan Uranium & Plutonium. Bovendien met voor duizenden jaren brandstofvoorraden, dus een technologie om “tijd te winnen”.
HB
sorry, moet natuurlijk @LeClimatique zijn …
:-)
Op zich is dit toch al een oud idee: er is ook wel geopperd om ander milieuonvriendelijk gedrag meer te belasten, terwijl je loonbelasting dan omlaag doet
Want het is eigenlijk gek dat je over productiviteit een strafbedrag gooit
@Marcel: Eén van de dingen is dat het US Department of Defence reeds 60 jaar gebruik maakt van zeropoint energy en anti-gravity technieken. Natuurlijk worden deze technieken strikt geheim gehouden om vooral de rijke olieboeren niet tegen de haren in te strijken.
Ook China heeft weet van dit soort technieken en de vorige handelsovereenkomst tussen de USA en China is gebaseerd op het geheim blijven van deze technieken. Deze handelsovereenkomst staat door de gigantische schulden van de USA en Europa op losse schroeven en China is van plan deze technieken aan de “wereld” vrij te geven.
Ik ga niet zo uit van het „een wereld idee“, maar de verschillende ontwikkeling van groepen van landen. En derhalve de volgende vraag. Zou een verhoging van de belasting op fossiele brandstoffen binnen de EU niet gewoon gunstig kunnen zijn vanwege: – vermindering schuldenlast van de EU-landen (door Richard Tol genoemd en ik denk een groot actueel probleem) – stimulering innovatie in zuiniger energie-gebruik en echte alternatieven voor fossiele brandstoffen (ook genoemd door Richard Tol). Het kan een technologie voorsprong geven (ik denk bijv aan onze benzineaccijns en het brandstofverbruik van auto’s van EU-fabrikanten in vergelijking tot die van fabrikanten… Lees verder »
Tja, sceptici zijn er in alle smaken. Zelf zie ik geen enkele aanleiding om te geloven dat de menselijke CO2 uitstoot ook maar een jota te maken heeft met enige toekomstige significante klimaatverandering, laat staan klimaatcatastrofes. Nul komma zeven graden ‘verhoging’ in honderd jaar. En dat met alle opwaartse effecten van UHI en zelotische onderzoeksbias. En dan de beroemde dramatische positieve waterdamp feedback die we maar niet kunnen vaststellen. Waar die in de reconstructie niet klopt gebruiken we imaginaire ‘koeling’ door aerosolen als fudge factor. Of we nu cap & trade gaan doen (krankzinnig idee, hyper fraudegevoelig, aangeblazen door de… Lees verder »
Merkwaardige opstelling van Tol. Enerzijds afraden van R&D-subsidie, omdat dat te specifiek zou zijn. Anderzijds wel subsidie naar ‘wenselijke projecten’. En dat is niet specifiek? En wie bepaalt wat wenselijk is? Subsidies zijn er om marktfalen te compenseren. En marktfalen ontstaat als de collectieve opbrengst groter is dan het individuele opbrengst, waardoor de markt (onzichtbare hand) niet werkt. Bij R&D (zeker die R&D die internationaal overdraagbaar is) is dat het geval. De onderzoeker zelf heeft er vaak beperkt voordeel aan, maar anderen kunnen veel voordeel doen met de nieuwe uitvindingen, mits de kennis vrij beschikbaar is. Daarom wordt als voorwaarde… Lees verder »
Een schreeuwend voorbeeld van een watermeloen. Groen aan de buitenkant maar door en door rood van binnen. Die er geen enkele moeite mee heeft dat een koolstof gebaseerde levensvorm één van de meest essentiele bouwstoffen van het organisme zelf nu als grote boosdoener wil afschilderen maar er tegelijkertijd er een (veel te ) grote handelswaarde aan wil geven. Een rasechte eco-terrorist, deze man.
Probeert Richard Tol ons de koolstofbelasting te verkopen met de belofte ‘loonbelasting en staatsschuld verlagen’ ? Of gelooft hij echt dat de staat bestaande belastingen gaat verlagen bij het invoeren van nieuwe ?? (Het was de stalen belofte bij de km-heffing, een limiet op de belastingopbrengst. Mijn theorie: men vond dat bij nader inzien niet zo handig en blies het af. Zie baluw.nl ) Economen weten het zo mooi op te schrijven: De overheidsfinancien werken het minst verstorend als de belastingen daar worden geheven waar het het minste kwaad kan en de uitgaven gaan naar de meest wenselijke projecten. Jammer… Lees verder »